Avontuurlijk Lombok

Lieve allemaal,

Ookal ben ik alweer terug in Nederland; ik wil toch mijn verhaal afmaken en schrijf dus opnieuw een blog over mijn verdere reis. We zijn nog steeds in Indonesië. We zijn gebleven bij maandag 9 juni.
Op maandag 9 juni namen wij in de ochtend de boot van Gili Trawangan. Met pijn in ons hart namen wij afscheid van dit heerlijke eiland. Op naar Lombok, een ander prachtig eiland in Indonesië! Lombok is een stuk minder toeristisch dan Bali, dus dat sprak mij wel aan!
Onze bestemming die dag was Kuta, een klein plaatsje gelegen in het zuiden van Lombok. We kwamen met de boot aan in het noordwesten, dus dit was nog wel een stukje rijden – langer dan gedacht! Eind van de middag kwamen we aan op een prachtige plek. Kuta ligt ook aan zee. Kuta zelf is eigenlijk maar een klein dorpje en stelt niet zoveel voor. Maar wat is de omgeving prachtig! Ruig, groen, mooiste stranden en er is niemand (!) op een paar locals na die hun waren proberen te verkopen aan een enkeling die langskomt. In de avond hebben we niet veel meer gedaan behalve dineren, kletsen en slapen.
De volgende dag was het tijd om er lekker op uit te gaan. We hebben de omgeving verkend per scooter. Niets is handiger in Azië dan gewoon een scooter huren en het allemaal lekker zelf bekijken :) zo kun je ook lekker de tijd nemen! Dat deed ik natuurlijk ook. De omgeving was zo mooi en gaf me de perfecte mogelijkheid om mooie foto’s te maken en tegelijkertijd te oefenen met m’n camera. Onderweg komen we wat mooie stranden tegen, nemen we een duik in zee, bakken we in de zon en lunchen we in een wat verlaten strandtent.
De rest van de dag hielden we ons bezig met het plannen van de komende dagen. Anne en ik wilden graag de Mount Rinjani beklimmen. Steph en Lu hebben erg lang getwijfeld over wat te doen maar besloten uiteindelijk ook mee te gaan. Gezellig!

De volgende ochtend vertrokken we om half 8 met met een privé auto met chauffeur richting het noorden van Lombok. Ja sinds we voet aan land in Indonesië hebben gezet houden we er van om lekker van hot naar her te reizen. Gelukkig zijn de afstanden hier niet zo lang als dat we gewend waren in bijvoorbeeld Vietnam. Onze chauffeur is erg aardig. Ik zit op de passagiersstoel en praat voortdurend met hem over van alles. Wisten jullie dat men nog steeds veel Nederlandse woorden gebruikt in het Indonesisch? Zoals bijvoorbeeld gratis (heel belangrijk!), meubel, apote(e)k, notaris, asbak, dokter, handdoek etcetera. Altijd leuk om te weten natuurlijk. Onze chauffeur vond het geweldig.
Na wat tussenstops arriveren we rond twee uur ’s middags in het kleine bergdorpje Senaru, gelegen op 800 meter in het noorden van Lombok. We slapen hier in een guest house dat hoort bij het ‘pakket’ dat we geboekt hebben. Namelijk: een driedaagse trekking op de vulkaan (en berg) Mount Rinjani. In dit guest house slapen eigenlijk alleen maar mensen die op trekking gaan.

Natuurlijk staat de omgeving van Senaru hier het meest bekend om. Toch is er nog een heleboel meer te zien hier. De grootste watervallen van Lombok bevinden zich hier namelijk ook! En die wil ik niet aan me voorbij laten gaan en dus vraag ik Anne mee te gaan wandelen. Niet ver van ons guesthouse is namelijk één van deze watervallen te vinden. Steph en Lu zijn te moe en dus gaan we samen op pad. We lopen het dorp uit en hoeven maar één pad te volgen en al snel zien we de gigantische waterval. Wow, wat gaaf! Het weer is op dat moment niet al te best en het is ook wat kouder in dit gebied. Toch maken we wat foto’s in bikini terwijl we onder de waterval staan :) Gaaf om gezien te hebben!
Die avond eten we samen met Steph en Lu en gaan we daarna op tijd naar bed. We moeten onze energie sparen voor de komende dagen!

Wat ik die dagen daarna heb gedaan vind ik zelf nog ongelooflijk. Ik heb een berg beklommen (ja zo kun je het best noemen) tot 2,638 meter. Het was de meest fysiek zware activiteit ooit, maar wat was het ontzettend gaaf, mooi en eng tegelijk. Ik heb de meest mooie natuur gezien die je je kunt voorstellen en natuurlijk vulkanen! Ik kan weer wat afstrepen van m’n bucketlist! Het was onbeschrijflijk.
De eerste dag hebben we zo’n 7 à 8 uur gehiked. Van klimmen tot steil omhoog de berg op lopen. Nou ik zal je zeggen, ik ben niet zo’n held met hoogtes. Ik heb echt vreselijke angst gehad. Er zijn momenten geweest dat ik niet meer verder wilde en niet wist hoe ik het had. Ik wilde van die berg af en wel nú. Hoe kwam ik ooit nog naar beneden als ik maar hoger en hoger klom? Ik dacht wat doe ik hier eigenlijk op die berg?!
Toch heb ik doorgezet en kwam ik de eerst avond aan vlakbij Rim 1, vlakbij de eerste krater van de vulkaan. We kregen een lekkere curry voorgeschoteld; die ging er natuurlijk wel in na zo’n dag. We hebben die nacht overnacht in tenten. Nou echt wat was het koud. Vréselijk! We hadden allemaal ontzettend slecht geslapen, maar om half 6 ging de wekker. Na het ontbijt kwam de zon prachtig op. Nog even wat foto’s natuurlijk en vervolgens begonnen we aan dag 2. Op weg naar rim 2, krater 2. Tussen krater 1 en krater 2 heeft zich een meer gevormd. Dit is echt ontzettend mooi om te zien en heeft een prachtige kleur. Een kleine vulkaan heeft zich vijf jaar geleden middenin het meer gevormd na de uitbarsting in 2009. De tocht naar het meer – we moesten wat afdalen – was vreselijk eng. Het prachtige uitzicht verzachtte dit gelukkig iets ;)
De paden bestaan uit rotsen, grind of het ergste zand of zand met losse steentjes (een soort gruis). Doodeng. Gelukkig had ik Adi, onze lieve gids, aan mijn zijde. Hij was jonger dan ik, maargoed ervaring en kennis over de tocht zegt in dit geval alles ;) De locals lopen de gehele tocht op hun slippers. Met mijn Nikes heb ik moeite om grip te vinden, maar zij kennen elk pad op hun duimpje.
Na een lange tocht arriveren we bij het meer. Even verderop bevinden zich natuurlijke hot springs. Ah wat is dat heerlijk om in bij te komen. Wat voelt dat hete water goed aan je vermoeide voeten. Bij het meer hebben we ook goed kunnen lunchen. Hierna voelden we ons natuurlijk weer een stuk beter en konden we verder aan onze tocht. Het was nog drie uur lopen naar de volgende krater. Ik heb het die laatste drie uur het weer zwaar gehad. Niet per se fysiek. Mijn conditie viel me eigenlijk alles mee. Nee, ik vond het gewoon echt eng wat we aan het doen waren.
Gelukkig is alles om je heen ontzettend mooi en word je bij de tweede krater ( waar we aankwamen aan het einde van dag twee) beloond met een fantastisch uitzicht. Op de top van de berg (vulkaan), het meer, de kleine vulkaan in het meer, een mooie zonsondergang en ook kun je in de verte de vulkaan op Bali zien. Ongelooflijk, je komt ogen te kort. Ik was blij dat het uitzicht me niet teleur had gesteld, want anders had ik wel gedacht, eh waar deed ik dit ookalweer voor?!
Ik heb ontzettend veel foto’s gemaakt. Terwijl ons avond eten werd voorgeschoteld was de zonsondergang net begonnen. Dit kon ik niet aan me voorbij laten gaan en dus at ik daarna een koud bordje rijst. Máár alles voor de foto’s natuurlijk! Anne merkte dit ook op haha.
Na het eten was het tijd om te gaan slapen. Iedereen was gebroken. Midden in de nacht ging een kleine groep naar de ‘summit’, het echte puntje (de top) van de berg. Dit was ons uiteindelijk doel geweest van deze drie dagen. Maar ik heb het niet gedaan. Ik heb besloten het niet te doen, omdat ik dacht dat het te eng zou vinden. Ik ben blij dat ik dit besloten heb, want ik was al over veel angsten (en grenzen) heen gegaan. Samen met Steph bleef ik bij de tweede krater. Samen hebben we de prachtige zonsopgang bekeken. Dit was fantastisch! En wat was het kooooouuuuuddd!!!! Rond de nul graden hè, bij krater twee. En nog veel wind ook. En nee, we hadden geen winterjassen ;)

De volgende dag bestond uit naar beneden lopen. We moesten natuurlijk toch ook wel weer van die berg af. De tocht naar onze lunchplek was niet eng, maar wel lastig. Veel los zand en dus glijd je makkelijk uit. Gelukkig was het niet steil, dus het was niet eng. Na de lunch was het een vrij makkelijk pad, dat was wel even fijn. Om 4 uur ’s middags, na weer dus een dag lopen, komen we beneden aan en worden we opgepikt om terug te rijden naar Senaru. Te weinig plek in de auto, dus onze gids Adi gaat gewoon op het dak zitten. Ja, het is echt waar!
In Senaru hebben onze spullen gepakt en vanaf daar werden we met een busje naar Sengiggi gebracht, een grotere, meer toeristische plaats aan de westkust van Lombok. Eindelijk konden we douchen na drie dagen. En wat waren we moe. Tijd om naar bed te gaan!

In Sengiggi hebben we niet heel veel gedaan. We staan laat op en besluiten samen met Steph en Edward (een Chinese/Canadese jongen die we hebben leren kennen tijdens onze trekking) naar Mataram, de hoofdstad van Lombok, te gaan om nog wat tempels te bekijken. We lunchen laat in het centrum van Sengiggi en Anne en ik struinen de markt af op zoek naar een verjaardagscadeau voor Steph.
De volgende dag nemen we de boot terug naar Bali voor nog een weekje!

We zijn niet heel lang op Lombok geweest, maar wat ik heb gezien vond ik ontzettend mooi. Ik zou absoluut eens terug willen. Ik hou ervan als een plek nog niet vol zit met toeristen.

In mijn volgende blog lees je meer over onze laatste avonturen op Bali.

Liefs,
Es