Het ontdekken van Laos

Lieve allemaal,

Inmiddels zijn we alweer twee weken in Laos. Op dit moment bevinden we ons in Tha Kaek, een klein plaatsje een stuk richting het zuiden.

Nu eerst terug naar maandagochtend 17 maart: we gingen naar Laos!! We vertrokken die ochtend vroeg naar Chiang Kong, een plaats nabij de Laotiaanse grens, ongeveer 2,5 uur ten noorden van Chiang Rai. De lokale bus reed door het prachtige Noord-Thaise landschap en stopte af en toe om wat mensen op te pikken. Het leven in het noorden lijkt er nog rustiger aan toe te gaan dan in de rest van Thailand. Na een mooie rit arriveerde we in Chiang Kong en stond er direct al een tuktuk voor ons klaar. Ja, ze weten dat wij eraan komen. 50 Bath p.p. wordt er gevraagd; beetje duur voor wat waarschijnlijk geen lang ritje zou worden. Ik heb nog geprobeerd af te dingen naar 40, maar die Thai zijn ook niet gek en hadden gewoon hun 'vaste' prijs laten drukken op een bordje. Gezien het de enige tuktuk was hadden we geen keus.
We werden afgeleverd bij de grens en kregen een stempel na de paspoortcontrole. Hierna moesten we weer in een andere bus om de daadwerkelijke grens over te gaan (de Mekong rivier). Aan de overkant ons Visa On Arrival ontvangen en direct een miljoen Kip gepind, wat zo'n 90 euro is. Meer pinnen schijnt hier helaas niet makkelijk te kunnen. Verbaasd over het feit dat alles zo soepel en redelijk vlot ging stappen we in een tuktuk die ons voor 100 Bath (echte afzetterij!!) naar Huay Xai brengt. Een piepklein dorpje net over de grens in Laos.

Al snel hebben Anne en ik een goedkoop hostel gevonden in de enige straat waaruit het dorpje bestaat. De eigenares van het guest house is een aardige Laotiaanse, maar ook één die erg goed weet hoe ze iedereen haar spullen moet aansmeren. Na het droppen van onze spullen gaan we lunchen even verderop. Mijn lunch bestaat uit een lekkere baguette met ei en salade. Heerlijk om even wat anders te eten dan rijst en noodles, hoewel ik daar ook zeker van geniet! Ter info voor diegenen die dit niet weten: Laos is ooit een kolonie geweest van Frankrijk en dit heeft dus zijn sporen achtergelaten. Die baguettes bevallen me wel, ookal zijn ze niet zo goed als in Frankrijk ;)

's Middags hebben we wat rondgelopen met wat andere backpackers. In de avond hebben we pizza gegeten met weer een andere groep mensen. Iedereen spreekt elkaar aan en komt bij je zitten. Zo makkelijk gaat dit dus. De avond was erg gezellig met twee Zweden, een Australische, een Amerikaan en een Nederlandse.

Dinsdag gingen we rond half 10 in de ochtend aan boord van de slowboat. Deze boot zou ons aan het eind van de dag afleveren in Pakbeng, een klein dorpje tussen Huay Xai en Luang Prabang. De boot was redelijk lang, en stond vol met losse banken, deze leken op oude vliegtuigstoelen. De boot is geschikt voor ongeveer 100 personen, maar veiligheid daar hebben Aziaten eigenlijk nog nooit van gehoord. Trouwens, er is toch nog plaats? En we hebben nog kaartjes dus laadt maar in! Tijdens de reis wordt er gestopt om goederen af te leveren of lokale mensen af te zetten of op te halen. Geen plaats meer over voor de vele bagage? Snel komt er een klein bootje aangesneld die een aantal grote stoelen van de boot haalt en laadt in de kleinere boot. De stoelen worden aan land gebracht en worden gewoon achtergelaten op het strand. Die halen we later wel weer op moet men hebben gedacht. De locals die op de verwijderde banken zaten moeten maar op de grond gaan zitten, er zit niets andere op.

De gehele reis naar Pakbeng heb ik genoten van het mooie landschap en de Mekong rivier. Het landschap was prachtig en ik heb genoten van het oefenen met mijn camera. En wanneer we af en toe aan land aanlegden had ik de mogelijkheid om wat locals op de foto te zetten.

Rond 5 uur kwamen we met de boot aan in Pakbeng. Moe van de reis en oververhit van het korte maar steile stuk van de boot naar de hoofdstraat, accepteerden we het aanbod van het eerste hostel in de straat. De kamers zagen er prima uit en het hostel zelf zag er leuk uit als een Frans chalet.
In de avond hebben Anne en ik heerlijk Indiaas gegeten met uitzicht op de Mekong. Bij ons hostel raakten we aan de praat met een Ier die al 15 jaar in Thailand woont. Zo'n man met zo'n veel te jonge Thaise vriendin. Best een aardige vent met veel kennis (dat vond hij alleen zelf ook) over Thailand. Probleem was dat we niet meer los kwamen van die man, wat kon hij lullen. Toch nog redelijk op tijd gaan slapen.

De volgende dag was een tweede dag op de slowboat. Weer een prachtige reis over de Mekong. Rond 5 uur legden we aan, iets buiten Luang Prabang.

Luang Prabang is een prachtige stad met een Franse uitstraling. Als je door de stad loopt waan je je in Frankrijk en Laos tegelijk. Overal kun je baguettes kopen of lekkere croissants of een quiche nuttigen op een terras. Ja een terras. Voor het eerst zien we terrassen waar mensen zitten om lekker te zitten in plaats van om alleen hun maaltijd te nuttigen op simpele plastic stoeltjes. Toch is de stad ook erg Aziatisch met alle tuktuks en chauffeurs die 'waterfall' roepen om je in hun tuktuk te krijgen. Verder zie je in Luang Prabang prachtige tempels en ontzettend veel monniken rondlopen in hun oranje gewaden.

Na bijna half Luang Prabang door te zijn gelopen met onze backpack op onze rug komen er oververhit aan bij een leuk hostel met veel backpackers. Helaas blijkt dat dit hostel vol is en worden we doorgestuurd naar een ander hostel. Gelukkig is hier wel plek. We komen terecht in een dorm (slaapzaal) met 14 bedden waarvan 7 bedden bezet zijn door Nederlanders. In Laos kom je ze overal tegen. In de avond hebben Anne en ik gezellig gegeten met drie Nederlandse meisjes. Één daarvan slaapt in dezelfde dorm en nam ons mee naar een restaurantje waar de andere 2 meisjes al aan het eten waren.

De volgende dag hebben we de prachtige watervallen net nabij Luang Prabang bezocht. We gingen samen met een Nederlandse jongen, die we ook kende uit onze dorm.
In de avond zijn we met Chris, de Nederlandse jongen en twee Nederlandse meisjes Lotte en Sanne gaan eten in het centrum. Na ons diner zijn we bier gaan drinken bij Utopia, een bekende bar waar veel backpackers komen. Alle barren sluiten rond half 12, later is niet toegestaan. Alleen de bowlingbaan is na die tijd nog open. Nooit gedacht dat je ook kon bowlen in Laos, maar ja echt ze hebben gewoon bowlingbanen zoals wij die hebben. Iedereen vertrekt dus per tuk tuk naar de bowlingbaan, dus deden wij dat ook maar. Best raar, maar oh wat hebben we een lol gehad! Erg veel plezier.
Het was half 3 toen we thuis kwamen. Beetje laat, want onze wekker ging al om kwart over 5, een paar uurtjes later dus. In Luang Prabang zie je ontzettend veel monniken op straat. Aangezien monniken niet mogen werken lopen ze elke ochtend langs de lokale mensen om eten op te halen. Dit wilden wij natuurlijk wel eens van dichtbij meemaken. Buddhisten houden van vroeg opstaan (5 uur!) en dus halen de monniken hun eten om 6 uur op. Vanaf 6 uur loopt er een lange stoet monniken in hun saffraankleurige gewaden door de slaperige straten van Luang Prabang. De straten zien er een beetje geheimzinnig uit door de dauw die er nog hangt.

Luang Prabang is trouwens meer een groot dorp dan een stad. Alles is makkelijk te lopen en te fietsen. Na ons ontbijt hebben Anne en ik een fiets gehuurd. We zijn heel Luang Prabang doorgefietst en ook erbuiten. Af en toe zagen we wat zandpaden en een paar van deze besloten we in te gaan. We fietsen over zandwegen vol met kuilen en we komen terecht in kleine dorpjes. Alle mensen kijken ons aan. Het is best gek in het begin maar na even doorfietsen went het. Na het roepen van 'Sabaidee' (goedendag) lachen mensen ons vriendelijk toe.

Natuurlijk hebben we ook nog wat tempels bekeken. Éen tempel ligt op een heuvel in de stad. We besloten deze te beklimmen voor de zonsondergang. Nou was het deze dagen niet erg mooi weer en toen we de berg opliepen begon het zelfs te donderen. We kwamen een local tegen die, ja wonderbaarlijk, Engels sprak. Veel daarvan waren we nog niet tegengekomen in Laos. Hij vertelt ons te wachten tot na 6 uur. Toeristen moeten voor alles (meer) betalen bij bijvoorbeeld toegang tot een National Park en tempels. Overal wordt onderscheid gemaakt tussen locals en 'foreigner'. De Laotiaan begint ook door te krijgen hoe men kan verdienen. Bij deze tempel blijkt de toegang gratis te zijn voor lokale mensen. De lokale man vertelt ons dat als wij nu, om 5 voor 6, naar boven gaan, dat wij dan nog moeten betalen, want ze willen gewoon geld van ons. We besluiten te wachten tot kwart over 6. Volgens de man gaan de mensen van het loket na 6 uur meestal weg omdat ze dan geen toeristen meer verwachten, want dit is na zonsondergang. Na wat wachten besluiten we toch maar naar boven te gaan. Men blijkt nog niet vertrokken, want ze hadden pbs gezien en vragen ons doodleuk om geld. Toen het ook nog ging regenen besloten we om terug te keren haha. Dit is maar een klein voorbeeld van het afzetten ;)
In de avond hebben we nogmaals gegeten met Lotte en Sanne.

De weken gaan erg snel. Na een paar volle dagen is het tijd om te relaxen. Helaas is het weer al een paar dagen niet wat het moet zijn. In de avond hebben we zelfs een vestje nodig. Zaterdag hebben we uitgeslapen en rustig ontbeten. Anne en ik zijn samen naar de lokale markt gefietst. Ik heb genoten van de bijzondere kramen en locals. Een perfecte plek om de locals aan het werk te zien en om dit vast te leggen op beeld. Samen met Sanne en Lotte hebben we een sandwich gegeten in het centrum en de fietsen teruggebracht.
In de middag zijn Anne en ik naar een zwembad geweest in de buurt met een leuke bar. Het was die dag niet erg lekker weer, maar juist door het rare benauwde weer hebben we lekker gezwommen. Ook hebben we nog een cocktail gedronken met verse mango.
In de avond zijn we naar de night market geweest en hebben we gegeten aan de rivier.

We hebben echt super leuke dagen gehad in Luang Prabang. Ik vond het een heerlijk stadje! Zou zo weer eens teruggaan!

Zondag namen we de bus naar Vang Vieng, een plaatsje iets naar het zuiden. Deze plaats staat bekend als een echte backpackersplaats en dé activiteit die je zeker niet mag overslaan is: tuben. Natuurlijk hebben wij dat ook gedaan op maandag. Je kunt op de dag zelf je gewoon melden bij een kantoortje en zij brengen je dan naar het startpunt van het tuben. Het tuben is eigenlijk maar een klein onderdeel van de activiteit. Het gaat vooral om het drinken. Met je tube ga je van bar naar bar, deze liggen allen aan de rivier. Je vertrekt met je tube (een bang waar je dus in zit) en wanneer je de volgende bar nadert staan er al mannen klaar om je via een touw naar de kant te trekken.

De avond voor het tuben zijn Anne en ik gaan stappen in Vang Vieng. Dit was erg leuk en ik kan je vertellen, toen ik de volgende ochtend wakker werd leek me tuben niet een heel goed idee. Ik had stampende hoofdpijn door de lokale drank die hier geschonken wordt (echte troep is dat!)). Ik had om 1 uur nog niet bepaald zin in weer een biertje. Maargoed ja als iedereen dat doet is het niet echt gezellig om dat dan niet te doen. En gezien je bij elke drankje een kleurig gevlochten armbandje ontving moesten we natuurlijk wel wat drankjes bestellen. Het tuben zelf was erg gezellig. Je leert ontzettend veel andere mensen kennen. Ik heb vooral met wat Engelsen gesproken. Daar waren er trouwens veel van in Vang Vieng, maarja Engelsen houden dan ook wel van een feestje. Veel van hun waren trouwens eind 20, begin 30 en vonden mij maar erg jong haha.
Je zit trouwens welgeteld 20 minuten in je tube (je band). Wanneer je vertrekt van een bar kun je de volgende alweer zien liggen haha!
Leuke dag gehad dus. 's Avonds gegeten met wat Nederlanders die we hadden leren kennen bij het tuben. Anne en ik besloten daarna maar terug te keren naar ons hostel.
Tot onze grote schrik zagen we bij binnenkomst een rat in onze kamer. Nou echt wat vond ik dat eng!! Natuurlijk gelijk de rat weggejaagd. Opzich niet heel raar dat er ratten zaten, we zaten in een hutje aan een rivier. Nadat we elkaar gerust hadden gesteld met 'hij zal wel niet meer terugkomen', en 'ja waar moeten we anders heen' toch maar gaan slapen. Met klamboe om ons bed om een wat veiliger gevoel te krijgen. Gedurende de nacht hoor ik meerdere keren 'beesten' lopen (ratten natuurlijk). Maargoed het is donker en ik zie niks dus ik slaap maar door. De volgende ochtend verteld Anne mij dat ze de rat de gehele nacht in de kamer heeft gezien en dus de hele nacht niet heeft kunnen slapen. Als je denkt het kan niet erger worden: even later komen we er achter dat de rat een gat heeft gebeten in Anne haar backpack. Super zonde! Nadat we gisteravond de rat hadden gezien hebben we al het eten en andere papiertjes weggegooid. Helaas was Anne vergeten dat er nog een pak stroopwafels in tas zat. Dit had de rat natuurlijk geroken.
De volgende ochtend gelijk uitgecheckt en ingecheckt in een ander guesthouse ver van de rivier.

We waren die dag dus wel even toe aan relaxen en dus gingen we naar de blue lagoon, helder blauw water 7km van Vang Vieng. Eindelijk lekker in de zon liggen en afkoelen in het heerlijke water. Aan een boom hangen schommels van touw en je kunt met een touw vanaf de kant het water in zwieren. We hebben ons wel vermaakt die dag!

Vang Vieng stelt als dorp verder niet veel (meer) voor. Het is ontzettend toeristisch en erg lelijk. De omgeving daarentegen is werkelijk prachtig. Anne en ik hebben woensdag een 'tour' geboekt. Ik heb ontzettend genoten die dag. We gingen op weg met 4 Koreanen en 2 Japanners. Een paar konden gelukkig wat Engels. We werden door een tuktuk afgezet een aantal km verderop. Vandaar zijn we gaan wandelen naar de Watercave. We liepen door een village en mooie natuur.
Eenmaal bij de Watercave kregen we allemaal een hoofdlampje. De Watercave is, zoals de naam al vermoed, geheel gevuld met water, als een rivier. We gingen met de hele groep ieder in een tube (rubberen band) drijvend de grot in. Door de gehele grot hing een touw waaraan je je kon optrekken/vasthouden. Wat was dit ontzettend gaaf. Het was pikdonker in de grot en met je benen in het water denk je soms wel 'zitten hier écht geen slangen?', maar echt wat een ervaring, iedereen met zo'n lampje op z'n hoofd. Het was best een eind, ik denk dat we zeker wel een half uur in de grot hebben gezeten. Eenmaal weer uit de grot was het tijd voor de lunch, natuurlijk rijst. What else?! Daarna was het tijd voor weer wat wandelen en het bezoeken van de Elephant cave. Zo diep was de Watercave, zo ondiep was de Elephant cave. Toch leuk om te hebben gezien.
Hierna gingen we kayakken! In totaal hebben we 8 à 9 km gekayakt! Wat een prachtige omgeving. Ik vind kayakken sowieso heel leuk om te doen. Het water stond gelukkig niet eens zo heel laag en er waren ook nog wat stroomversnellingen. Gelukkig niet omgekiept! Dit was een heerlijke dag met prachtig weer. Een goede laatste dag in Vang Vieng. Tijd om door te reizen.

Hierna wacht het zuiden van Laos op ons. Ik ben erg benieuwd en hoop het echte Laos te gaan ervaren.

Verder wil ik jullie allemaal bedanken voor het lezen van mijn blogs. Erg leuk. Bedankt voor alle lieve reacties!

Liefs vanuit Laos, Es