Het lokale leven ervaren van Laos

Sabaideee!

Inmiddels zijn we vertrokken vanuit Laos en bevinden we ons op dit moment in Cambodja. Toch moet ik natuurlijk wel verder gaan waar ik gebleven was! Dus terug naar onze tijd in Laos.

Op donderdag 27 maart vertrokken Anne en ik vanuit Vang Vieng naar de hoofdstad van Laos, Vientiane. Tijdens de rit ging ik af en toe terug in de tijd. Dorpjes onderweg pal aan de weg met kraampjes die allemaal hetzelfde proberen te verkopen aan die ene local met geit die langs komt. Rond 1 uur komen we aan in Vientiane. We waren nog niet uitgestapt of de tuktuks roepen je en proberen je tas aan te nemen. Volgens hun 'moesten' we wel een tuktuk nemen want 'no you cannot walk there'. We dachten het zal vast niet ver zijn en inderdaad aan het eind van de straat kwamen we een goed hostel tegen, Vientiane Backpackers hostel.
Veel backpackers slaan Vientiane over. Geen idee waarom want ik vond het een erg leuke plaats. Het is meer een plaats dan een echte stad. Het is net als Luang Prabang weer echt Asia meets France. Veel Franse invloeden dus. Lekkere quiche loraine gegeten aan Franse tafeltjes in de schaduw. Verder heb je echt mooie panden in Franse stijl.
In de middag hebben we een fiets gehuurd en wat gefietst door de stad. Helaas sluit alles hier om 4 uur dus we konden niet echt iets bezoeken. Wel heb ik aan dit korte fietstochtje iets vervelends overgehouden. Het verkeer in Vientiane was vrij druk, veel auto's en scooters. Aziaten doen in het verkeer eigenlijk gewoon waar ze zin in hebben. We stonden te wachten voor een stoplicht totdat er een auto was die er erg graag door wilde. Hij bleef maar toeteren dus maakten wij plaats. Het was dus heel druk dus ik sleep m'n fiets opzij en loop met m'n kuit tegen een uitlaat van een scooter. Resultaat: een vrij grote brandwond. Het is nu 2 weken geleden en het is gelukkig bijna over.
Het leek mee te vallen en nadat het gebeurde ben ik naar de apotheek gegaan om te vragen wat ik het beste kon doen. Gelukkig sprak ze wat Engels. Bij terugkomst heb ik het gekoeld met ijs in het hostel.
In de avond hebben we gegeten bij een schattig Laotiaans restaurantje. De eigenaresse was erg vriendelijk en heeft me geholpen met het eten van chopsticks, wat nu gelukkig steeds beter gaat. In Thailand eten ze bijna niet met stokjes, in Laos al iets meer, bij bepaalde gerechten.

Toen ik in de avond wilde gaan slapen zag ik bedbugs (bedwantsen) in m'n bed. Ik heb er ervaring mee tijdens het werken in hotels en ook in Singburi hadden ze ze, dus ik kan ze inmiddels makkelijk herkennen. Ook in Anne haar bed bleken ze te zitten. We mochten in een andere dorm (slaapzaal), maar ook daar vond ik ze in bed en zelfs op de markt. Gebeten worden is erg vervelend, maar ze meenemen in je backpack is nog vervelender. Dit werd dus niks, we wilden hier niet overnachten! Probleempje was dat het al na 12en in de nacht was. Gelukkig wilde de nachtportier ons wel naar een ander hostel brengen even verderop. Dit zag er ok uit dus hier zijn we gebleven. Anne en ik vonden dat we nu wel alles hebben gehad, van rat tot bedbug ;)

De volgende dag hebben we opnieuw een fiets gehuurd en Vientiane verkend. We hebben eigenlijk alle highlights bezocht van Vientiane. Allereerst hebben we twee belangrijke oude tempels bezocht, Wat Si Saket en de Haw Pha Kaew. De Wat Si Saket is de oudste tempel van Vientiane. Beide waren erg mooi maar niet echt onderscheidend van de rest. Hierna zijn we langs de That Dam, een zwarte Stupa gefietst. Dit is een soort toren. Na deze korte stop fietsen we door naar de Patuxai, de kleinere versie van de Arc de Triomphe in Parijs. Dit is het monument van overwinning en om de Laotiaanse mensen te herdenken die zijn omgekomen.
Hier waren we de dag ervoor al langsgefietst. Het ligt er prachtig bij, mooi fonteinen en palmbomen rondom. We zijn de trappen omhoog gegaan en hebben genoten van het uitzicht over Vientiane. Het kostte wat energie, want oeh wat was het toch heet. De week hiervoor was het erg bewolkt geweest en toen was het opeens weer heel heet.
Als laatst hebben we Pha That Luang bezocht. Dit is het meest belangrijkste nationale monument in Laos. Een symbool van het Buddhisme en de onafhankelijkheid van Laos.
Ik vond dit ontzettend mooi. Het was een andere stijl dan we eerder hebben gezien. Na 100 tempels ben je af en toe wel 'tempelmoe' en vaak zijn ze in dezelfde stijl. Maar dit was anders. We liepen een tempel binnen nadat we onze schoenen buiten uit hadden gedaan. Deze tempel was aan de zijkanten open en had prachtige schilderingen. Ook de gouden Pha That Luang (lijkt op een soort gouden piramideachtige toren) was erg bijzonder.
Na deze paar uur waren we echt helemaal oververhit, het was echt ontzettend heet die dag. Mja welke gek gaat er nou fietsen van hot naar her in 40 graden moeten de locals hebben gedacht. We hebben lekker geluncht bij een bakker (Jo Ma Bakery) en kwamen door de airco weer een beetje bij.

In de middag zijn we naar het busstation gefietst en hebben daar de lokale bus gepakt naar Xieng Khuan, het Buddha park. Een park vol met allerlei soorten Buddha's. Het park is gemaakt in 1958. Op aanraden van ons hostel hebben we eerst de lokale bus genomen en wilden we daarna een tuktuk nemen. Dit zou goedkoper zijn. Nou gebruikt het vaker dat de tuktuk chauffeurs samenspannen maar nu was het wel erg. Voordat we gingen werden we al aangesproken door tuktuks of we mee wilden voor 50.000 kip wat iets minder is dan 5 euro. Dit is te duur dus we gingen met de lokale bus. Ergens op een busstation in de middle of nowhere worden we afgeleverd en staan er tuktuks voor ons klaar. Zij vragen ook 50.000! Terwijl we al halverwege waren!! Echt belachelijk, ze denken gewoon dat we dom zijn. De dure prijs is dan vaak omdat ze zeggen dat de weg slecht is (dat is dus bijna altijd), of dat je er moeilijk kunt komen, of ze zeggen gewoon dat de benzine duur is, terwijl die benzine hier echt niets kost!! Uiteindelijk toch nog wat af kunnen dingen.
Het Buddhapark was leuk om te zien, maar eigenlijk was het te heet en bijna te vermoeiend om foto's te maken, bij wijze van spreken ;)

De volgende dag ging ik op zoek naar een dokter. Ik had een grote blaar gekregen op de brandwond en wilde graag weten of het ontstoken was of niet, want eind van de ochtend zouden we vertrekken naar het minder ontwikkelde zuiden. Het was zaterdag en meeste klinieken waren dicht en dus ben gefietst naar het ziekenhuis. Ik liep naar binnen en vroeg waar ik terecht kon, erg lastig want bijna niemand spreekt een woord Engels. Men stuurde me naar de International Clinic, maar die bleek gesloten te zijn, dus weer terug naar het ziekenhuis. Dit keer stuurde ze me naar de Emergency. Ik probeerde nog uit te leggen dat dit echt geen emergency was, maargoed ik ging er toch maar heen. Ik vond een paar dokters met assistenten zittend aan een tafel allen met hun telefoon in de hand, lekker niksen daar zijn ze goed in in Laos. Niemand sprak Engels, ook de doktoren niet. Na veel wijzen en handgebaren kwam er een aardig Laotiaans meisje naar me toe. Zij sprak redelijk goed Engels. Ze was zelf aan het wachten op een vriendin en was dus toevallig in het ziekenhuis. Zij heeft me heel goed geholpen. Sommige dingen zijn namelijk niet zo logisch, zoals het kopen van medicijnen bij een loket en dit dan aan de dokter geven zodat hij mijn been kon behandelen.
Het was trouwens echt in zo'n ziekenzaal, één ruimte en daar lag iedereen bij elkaar. De wachtruimte, het 'bureau' van het personeel, de bedden, het was allemaal in één ruimte. Maargoed ik ben dus weer een ervaring rijker en ik denk dat ze het best goed hebben behandeld!

Rond 12 uur gingen we met de bus naar Tha Khaek, een plaats 7 uur naar het zuiden. We waren dus de hele dag onderweg en het was al donker toen we aankwamen. Met een tuktuk zijn we naar een bekend backpackers hostel gegaan.
Tha Khaek staat bekend om een loop van 500 km. Je kunt deze op de motor rijden, maar ook op een scooter, wat de meesten hier doen. Anne en ik wilden al heel lang scooter rijden, maar we durfden allebei niet, want we hadden beiden nog nooit scooter gereden. En ja om dat dan hier in Azië te doen; de wegen zijn hier niet erg goed, veel mensen vallen en hebben grote wonden. En wij dachten, die loop is leuk, maar echt een stapje te ver voor een eerste keer.
Toen we aankwamen raakten we al snel met wat mensen aan de praat die de loop gingen rijden of al hadden gereden. We leerden een Nederlandse jongen Joris kennen en die wilde graag de loop doen. Na samen te hebben gegeten had hij ons wel overgehaald. We gingen de loop doen met z'n drieën.

We hebben automatische scooters gehuurd, dus dat is lekker makkelijk rijden, alleen gas geven en remmen. Tijdens het huren leerden we Monique kennen, een Nederlandse.

De loop duurde drie dagen, we hebben onderweg twee nachten overnacht. Onderweg genieten we van de prachtig natuur van Laos, de super lieve mensen en leuke kindjes, de cultuur en we zien mooie grotten.

De eerste dag was vrij pittig, ik moest natuurlijk wennen aan de scooter en de wegen waren soms best eng (zoals grint, zand etcetera). Tussendoor stoppen we af en toe voor een pauze. We hebben noodle soup gegeten bij een lokaal tentje. Men spreekt geen Engels, maar met gebaren kom je een heel eind.

Eind van de middag kwamen we aan in Tha Lang. Een klein dorpje waar we sliepen in Sabaidee Guesthouse. We hebben het erg gezellig gehad en veel reisverhalen verteld aan elkaar. We hebben genoten van een heerlijke bbq.
De omgeving was prachtig en dus ben ik de volgende ochtend voordat we vertrokken nog even een stukje langs de rivier gelopen om wat foto's te nemen. Er was niemand op wat schippers na.
De volgende dag was eigenlijk het moeilijkst. De weg was eng om te rijden en ik heb meerdere malen tegen mezelf gezegd waar ben ik aan begonnen?? We reden hele stukken over paden met losse kiezelstenen. Het is dan echt opletten, niet te hard, goed kijken waar je kunt rijden. Verder veel toppen en dalen gehad. Het dalen is het engst omdat je dan zo hard gaat. We hebben werkelijk haarspeldbochten gereden.

Eind van de dag kwamen we aan in Kong Lo Village, een schattig klein dorpje waar ze nog steeds zo leven als ze waarschijnlijk 10 jaar geleden ook deden. Lekker gegeten bij een klein restaurantje. De man deed wat hij kon. En dat betekende dat de 1 z'n gerecht al een kwartier op had voordat het tweede gerecht kwam haha!
De volgende ochtend hebben we de Kong Lo Cave bezocht. Dit is een grot van 7,5 km lang en het is echt zó donker! We kregen allemaal hoofdlampjes zodat we wat konden zien. In een klein houten bootje gingen Anne en ik samen met twee locals de grot in. Het duurt best lang! We zijn echt tussen de 2 en 3 uur in de grot geweest! Het was heel bijzonder vond ik, echt gaaf!
Hierna vertrokken we weer met onze scooters naar Tha Khaek. Het was een flinke rit, namelijk 150 km. Gelukkig hadden we die dag goede wegen. Ik heb toen veel meer kunnen genieten omdat ik gewoon relaxed op de scooter zat. 's Avonds kwamen we redelijk laat aan en zijn we met z'n vieren gaan eten in Tha Khaek.

De loop was uiteindelijk super cool. Gaaf om een keer zoiets gedaan te hebben. Het was zo leuk om langs alle kleine dorpjes te rijden. Alle kindjes zwaaien en roepen Sabaidee! Zo enthousiast zijn ze! Ik heb door de loop het echte Laos gezien en daar ben ik heel blij mee :)

Woensdag hebben we lekker rustig aangedaan in de ochtend. Heerlijk uitgeslapen, zo'n loop is best vermoeiend! Ik wilde graag nog wat van Tha Khaek zien en dus heb ik een tuktuk genomen naar de rivier. Ik heb heerlijk alleen geluncht aan de rivier. Echt genieten. Het was ook wel leuk om even wat alleen te doen!
In de avond vertrokken met de lokale slaapbus naar de 4000 eilanden in het zuiden van Laos. Dit was nog niet zo makkelijk.
In Laos zijn ze goed in het belazeren van toeristen. Ik heb het in Thailand nooit zo vaak gehad als in Laos. Toen we aankwamen op het station kochten we direct een kaartje voor een slaapbus met bedden. De reis naar Don Dhet (één van de eilanden) is namelijk 14 uur! Toen we op de bus aan het wachten waren kwam er een man naar ons toe om te vragen of we al tickets hadden en waar naartoe. Ze doen er alles aan om toeristen meer te laten te betalen, echt bij alles. Hij wilde ons in een lokale bus stoppen in plaats van de sleeping bus. De sleeping bus is natuurlijk duurder dan een normale bus en dus wil hij ons in een goedkopere bus stoppen terwijl we betalen voor de duurdere bus. Vervolgens wil hij lokale mensen, die dus minder betalen, op onze plek laten slapen. Gelukkig hadden we hem op tijd door en eisten we dat we in de slaapbus konden. Uiteindelijk hadden we dus de goede bus. Rare bus joh! Lijkt wel of alles eruit is gesloopt en dat ze er een paar stapelbedden in hebben gezet. Een bus vol bedden dus. We waren de enige blanken in de bus dus we hadden wel wat bekijks.

De volgende ochtend kwamen we aan op Don Khong, één van de grotere eilanden. Vanaf daar een boot genomen van 1,5 uur naar Don Dhet. In de middag hebben we niet veel gedaan, lekker boekje gelezen en in de hangmat gelegen.

De volgende dag hebben we met z'n vieren (nog steeds met Joris en Monique) een fiets gehuurd. We hebben gefietst naar Don Khon, een kleiner eiland om een waterval te bekijken. Echt prachtig was het! Zo gaaf. Dat water komt met zo'n kracht naar beneden. Het was echt een bijzondere, heel breed.

De volgende dag gingen Anne, Monique en Joris kanoën en ik deed heerlijk rustig aan. Ik wilde niet kanoën omdat ik niet met m'n brandwond in het water wilde en ik was ook wel toe aan een dagje niks.
Ik heb in de ochtend heerlijk in de hangmat gelegen en daarna rustig ontbeten.

Na m'n ontbijt liep ik terug naar ons hutje aan het water en kwam ik Anna tegen, een Australisch meisje van een paar hutjes verderop. Ik vroeg haar wat haar plannen waren en ze zei dat ze wilden gaan fietsen. Samen hebben we een tocht gemaakt over Don Dhet en Don Khon, het kleinere eiland. Don Dhet is nogal toeristisch en daardoor minder mooi geworden, naar mijn mening. Veel rommel, alles op toeristen gericht etcetera. Gelukkig kun je op Don Khon het echt lokale leven ervaren. We hebben heerlijk gefietst over het eiland en genoten van de natuur en de vrolijke mensen! Op een gegeven moment kregen we best wel trek en dus vroegen we wat winkeltjes of ze eten hadden. Helaas hadden ze niets, dus fietsten we verder. Toen kwamen we bij een klein bamboo huis. We hebben een super leuke lunch gehad bij een lokale vrouw met veel kinderen. Ik heb echt genoten. Het was zo gaaf dat we maar met z'n 2en waren!
Hierna zijn we verder gefietst en hebben we mooie watervallen gezien, een mooi uitzichtpunt en een oude locomotief bekeken die stamt uit de tijd van de Fransen.
Het was echt gaaf om over het eiland te fietsen, je krijgt echt eiland gevoel, ook omdat het lekker rustig was. Begin van de avond voor het eten lekker in de hangmat gelegen, muziekje erbij. Prima einde van de dag. 's Avonds een heerlijke groene curry gegeten. Eindelijk een normale maaltijd, in Laos krijg je nogal kleine porties, dit keer geen honger gehad toen ik in bed lag!

Zondag vertrokken we naar Cambodja waar we nu dus morgen een week zijn!

We hebben het erg leuk gehad in Laos en erg mooie dingen gezien. We zijn er drie weken geweest, maar ik zou zo nog een paar weken kunnen blijven. Een erg mooi land met Franse invloeden. Een lekkere baquette als ontbijt was wel even lekker na alle noodles en rijst! Toch vond ik dat je in Laos goed op moest letten dat je niet belazerd werd. De mensen zijn aardig, maar ik had er soms toch een bepaald gevoel bij, anders dan in Thailand. Je moet meer opletten tijdens je reis.

Ik ben super benieuwd naar alles in Cambodja. Tot nu toe was de eerste week erg leuk en de mensen ontzettend aardig!

Liefs, Es